Συνεχίζεται ο εντοπισμός ομαδικών τάφων στην βόρεια Ελλάδα, με σωρούς να αποδίδονται σε κρατούμενους κομμουνιστές στις φυλακές του Γεντί Κουλέ. Τις τελευταίες μέρες εντοπίστηκαν συνολικά 33 σκελετοί εκτελεσμένων κομμουνιστών, νεαρών ηλικιών. Εκτιμάται, όμως, πως στους γύρω λόφους έχουν θαφτεί συνολικά σε τέτοιους ομαδικούς τάφους – ρηχούς λάκους 400 αγωνιστές.

Σύμφωνα με την ιατροδικαστική και αρχαιολογική εξέταση του χώρου, οι εκτελεσμένοι φέρουν σημάδια από χαριστικές βολές, ενώ εκτιμάται πως οι εκτελέσεις έλαβαν χώρα κατά την περίοδο του δεύτερου αντάρτικου (1946-1949). Κατά την περίοδο αυτή, χιλιάδες αγωνιστές της ΕΑΜικής – λαϊκής αντίστασης κατά των ναζί (της περιόδου του πρώτου αντάρτικου), ξαναπήραν τα όπλα και επιχείρησαν να ελευθερώσουν την Ελλάδα από τον ξένο ζυγό των Αγγλοαμερικάνων. Παρά επί μέρους στρατηγικά ή πολιτικά λάθη της περιόδου εκείνης από τον ΔΣΕ και το ΚΚΕ, κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει την αναγκαιότητα του ένοπλου αγώνα στις δοσμένες συνθήκες, την ορθότητα της συγκρότησης της Προσωρινής Δημοκρατικής Κυβέρνησης και την αναγκαιότητα άντλησης πολιτικών συμπερασμάτων από την εποχή εκείνη.

Σχόλιο του Εκπροσώπου Τύπου των ΣΚΔ στην Φωνή της Αλήθειας

Νωρίτερα σήμερα, 22 Μάρτη 2025, μέσω διαδικτυακής επικοινωνίας ο Εκπρόσωπος Τύπου των Συνεπών Κομμουνιστικών Δυνάμεων παρέθεσε το εξής σχόλιο στην Φωνή της Αλήθειας για το γεγονός:

«Οι πρόσφατες αποκαλύψεις ομαδικών τάφων στην περιοχή πλησίον των φυλακών του Γεντί Κουλέ μαρτυρά ακριβώς την φύση του καπιταλισμού και της κυρίαρχης θανατοπολιτικής, της πολιτικής δηλαδή που προτεραιοποιεί τα καπιταλιστικά συμφέροντα έναντι της ανθρώπινης ζωής. Αποδεικνύεται ακόμη ότι αυτή η πολιτική είναι εγγενές στοιχείο του καπιταλισμού και όχι κάποιο γνώρισμα αποκλειστικά της πρόσφατης περιόδου.

Το εξαρτημένο αστικό κράτος, την περίοδο ’46-’49 δολοφόνησε στυγνά χιλιάδες αγωνιστές, είναι υπεύθυνο για μερικές από τις μεγαλύτερες τραγωδίες: ξερονήσια, εκτοπισμοί, παιδουπόλεις, ενώ χιλιάδες αγωνιστές και οι οικογένειές τους βρέθηκαν ως πρόσφυγες στις σοσιαλιστικές χώρες και ειδικά στην ΛΔ Αλβανίας και στην Ένωση Σοβιετικών Σοσιαλιστικών Δημοκρατιών, η οποία βέβαια κυνήγησε και εκτέλεσε πολλούς εξ αυτών στην περίοδο της απο-Σταλινοποίησης, ενώ διώχθηκαν και από εγχώρια μορφώματα που έτρεξαν να συρθούν πίσω από τον χρουστσωφικό ρεβιζιονισμό και σήμερα τρέχουν να καπηλευτούν τους αγώνες αυτούς.

Η ηρωική παρακαταθήκη των Συντρόφων που έπεσαν στην μάχη – και μάλιστα σε μία άνιση μάχη – οφείλουν να μας καθοδηγούν στην εξαγωγή συμπερασμάτων, στην καθημερινή μας δράση και στον καθημερινό μας αγώνα. Εμείς, τόσο ως ΣΚΔ, όσο και το σύγχρονο Κομμουνιστικό κίνημα εν γένει, οφείλουμε να δώσουμε όρκο ότι θα υπερασπιστούμε την ιστορική μνήμη, ότι θα δικαιώσουμε τελικά την μνήμη των Συντρόφων μας αυτών.»