προδημοσίευση από την ΦτΑ #41

Οι ΣΚΔ ήδη από τις αρχές Νοέμβρη είχαν θίξει το ζήτημα της υποβάθμισης των αγροτών. Όπως ανέφερε η Φωνή της Αλήθειας τότε «(…) όπως καταγγέλλουν πολλοί αγρότες στην Φωνή της Αλήθειας,  οι επιδοτήσεις που χορηγούνταν μέσω ΟΠΕΚΕΠΕ αλλά και διαφόρων άλλων ταμείων, έχουν διακοπεί καθώς οι αρμόδιοι οργανισμοί δηλώνουν πως δεν γνωρίζουν αν οι αιτούμενοι δικαιούνται πραγματικά την είσπραξη της όποιας επιδότησης» ενώ «πρωτοκλασάτα στελέχη γνωστών και μη εξαιρετέων αστικών κομμάτων – μορφωμάτων, στελέχη τα οποία έχουν εισπράξει υπέρογκα ποσά από παράνομες επιδοτήσεις – αφού δήλωναν ακόμα και θαλάσσιες εκτάσεις ως καλλιεργήσιμες γαίες – περνούν μια όχι και τόσο σκληρή ζωή: Πόρσε, 5-6 επιχειρήσεις ο καθένας, μετοχές στο χρηματιστήριο και ποιος ξέρει τι άλλο» (ΦτΑ #40, 01/11/2025). Πλέον φτάσαμε, βέβαια, και σε νέα επίπεδα γελοιότητας. Παράδειγμα, γνωστή και μη εξαιρετέα «αγρότισσα» – η οποία μέχρι το 2019 δεν ήταν αγρότισσα – εισέπραξε τεράστια χρηματικά ποσά όχι μόνο από τις επιδοτήσεις, αλλά και από… το λαχείο! Το οποίο μάλιστα λαχείο φαίνεται να το κέρδισε πολλές φορές και όχι μόνο μία. Όμως, να και κάτι πραγματικά περίεργο: η ίδια δηλώνει ότι δεν θυμάται ούτε πόσες φορές κέρδισε το λαχείο, ούτε τι ποσά είχε κερδίσει σε αυτό.

Αντικείμενο του άρθρου αυτού, όμως, δεν είναι οι γελοιότητες στις οποίες προσφεύγει το κάθε πρόσωπο για να υπερασπιστεί τον εαυτό του όταν έχει πιαστεί στα πράσα. Αντικείμενο του άρθρου αυτού είναι η κατάρριψη του κυρίαρχου μιντιακού αφηγήματος το οποίο παρουσιάζει το σκάνδαλο ΟΠΕΚΕΠΕ σαν να είναι κάτι εκτός του καπιταλιστικού πλάνου. Σε λίγο οι μεγαλοκαναλάρχες θα μας πουν ότι έπεσαν απ’ τα σύννεφα με το σκάνδαλο αυτό! Όμως, η πραγματικότητα εί-ναι αρκετά διαφορετική. Τέτοια σκάνδαλα είναι καθημερινότητα που απορρέει από την σωρευτική τάση του χρήματος και την ικανότητα κεφαλαιακής αναπαραγωγής. Όμως, ακόμα πιο ύποπτες είναι οι εξελίξεις που δρομολογούνται και σε αυτές θα σταθούμε τώρα. Όπως αναφέρθηκε πιο πάνω, έχουν διακοπεί οι χρηματοδοτήσεις προς όλους τους αγρότες (οι ημέτεροι συνεχίζουν να κερδίζουν λαχεία μάλλον, άρα δεν τους πολυνοιάζει), ενώ την ίδια στιγμή προκειμένου να μην αποκαλυφθεί το σκάνδαλο δια της απογραφής των αιγοπροβάτων, η χώρα έχασε το 90% (!) αυτών οδηγώντας και σε εξαθλίωση του κτηνοτροφικού τομέα. Γιατί, λοιπόν, η κυβέρνηση έχει επιλέξει την πλήρη υπονόμευση της παραγωγής, ειδικά σε μία περίοδο που απ’ ό,τι όλα δείχνουν οι συγκεκριμένοι κλάδοι θα χρειαστούν άμεσα μια νέα υποστήριξη; Η απάντηση είναι σχετικά απλή, αρκεί να παρακολουθήσει κανείς την ροή των γεγονότων.

Με την υπονόμευση της αγροτικής και κτηνοτροφικής παραγωγής, είναι ευκολότερο οι αγρότες να εξωθηθούν να πουλήσουν την γη τους «για ένα κομμάτι ψωμί». Ήδη, άλλωστε, με την καταγραφόμενη τάση (όπως αναφερόταν και στις Θέσεις των ΣΚΔ για την V Συνδιάσκεψή τους «(τα αγροτικά στρώματα) ήδη αρχί-ζουν να κόβουν έξοδα που θα έκαναν για αγορά προϊόντων αναγκαίων για την αγροτική παραγωγή (εργαλεία, λιπάσματα κλπ) προκειμένου να μπορέσουν να συντηρηθούν») ένα τεράστιο μέρος – αν όχι η πλειοψηφία – των αγροτικών επιχειρήσεων έχει καταστεί μη βιώσιμο και ασύμφορο. Τίθεται το ερώτημα, σε ποιους θα πωληθούν αυτές οι επιχειρήσεις; Υπάρχουν δύο απαντήσεις, οι οποίες είναι αμφότερες σωστές. Πρώτον, μεγάλες εκτάσεις θα πωληθούν σε ένα στρώμα που θα μπορούσαμε να ονομάσουμε «νεοτσιφλικάδες» (ουσιαστικά, μια εξέλιξη του μεγαλογαιοκτημονικού στρώματος που πλέον απορροφά τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις του αγροτικού τομέα). Αυτό το στρώμα, αποτελούμενο από ελάχιστες επιχειρήσεις – κολοσσούς θα αποκτήσει την δυνατότητα δημιουργίας ενός νέου καρτέλ. Αυτό το νέο καρτέλ με την σειρά του θα μπορεί να ρυθμίζει τις τιμές διάθεσης των αγροτικών προϊόντων  και έτσι να μετατραπεί σε ένα εν τοις πράγμασι οριζόντιο μονοπώλιο (ή αλλιώς ολιγοπώλιο). Δεύτερη απάντηση στο ερώτημα των πιθανών αγοραστών των αγροτικών εκτάσεων, είναι κάπου που δεν πάει εύκολα η σκέψη μας: το καρτέλ της ενέργειας! Γιατί, στις εκτάσεις αυτές θα μπορέσουν να μπουν φωτοβολταϊκά ή ανεμογεννήτριες, το ρεύμα αυτό θα πωλείται σε ξένες εταιρείες και θα επανεισάγεται προς κατανάλωση από τους πολίτες κοστολογημένο σαν παραγωγή εξωτερικού. Αυτοί είναι οι «μεγάλοι παίκτες» (καρτέλ νεοτσιφλικάδων και καρτέλ ενέργειας) και αυτοί είναι που θα προσπαθήσουν να «βάλουν στο χέρι» τα κτήματα των μικρών και μεσαίων αγροτών.

Θα μπορούσε κάποιος να πει ότι αυτά είναι ακραίες θεωρίες συνωμοσίας, ότι δεν γίνονται κοκ. Κι όμως, η ιστορία μας έχει δείξει ότι ακριβώς ίδιες πολιτικές εφαρμόστηκαν στο παρελθόν και συγκεκριμένα στην περίοδο πριν τον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ας σταθούμε ιδιαίτερα στα όσα περιγράφει τεκμηριωμένα ο Ε. Μπιτσάκης στο έργο του «Ρήξη ή Ενσωμάτωση»: «Από το 1925 εκδηλώνεται η μεγάλη οικονομική κρίση του καπιταλιστικού συστήματος, που αποκορυφώθηκε την περίοδο 1929-1932. (…) Η διαδικασία συγκεντροποίησης του κεφαλαίου, άρα της εξάρθρωσης των μικρών και μεσαίων επιχειρήσεων επιταχύνθηκε (…) το μονοπωλιακό κεφάλαιο κυριάρχησε ακόμη περισσότερο στην οικονομία» (Ε. Μπιτσάκης, Ρήξη ή Ενσωμάτωση, εκδ. ΚΨΜ, 4η έκδοση, σ. 63). Τα παραπάνω δείχνουν, λοιπόν, ότι πολιτικές συρρίκνωσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων και κυριαρχίας των μονοπωλίων, είναι συνυφασμένες με το καπιταλιστικό σύστημα. Οι αγρότες και όλα τα μικρομεσαία ενδιάμεσα στρώματα που είναι σύμμαχα με την εργατική τάξη, πρέπει να παλέψουν κόντρα σε αυτούς τους σχεδιασμούς. Να διεκδικήσουν στοχευμένα μέτρα πραγματικής υποστήριξης και επανόρθωσης όχι μόνο «συντεχνιακού» χαρακτήρα, αλλά και ευρύτερου κοινωνικού, δηλαδή διάθεση τροφίμων σε προσβάσιμες τιμές – ανεξαρτήτως αν πρόκειται για εισαγόμενα ή ντόπια προϊόντα – να μην πληρώσει ο λαός τις πολεμικές προετοιμασίες, να αποτραπεί ο εκφασισμός της κοινωνικής και πολιτικής ζωής. Όλα αυτά απαιτούν αγώνα, επαφή με πραγματική εναλλακτική πολιτική πρόταση και αντίστοιχη ανάπτυξη αυτής.